⭐1000 lat historii Polski z Braunem. Tom 2
Drugi tom serii „1000 lat historii Polski z Braunem” to kontynuacja autorskiej, mocno publicystycznej wizji dziejów Polski przedstawionej przez Grzegorza Brauna – filmowca, polityka i publicystę znanego z jednoznacznych, często kontrowersyjnych interpretacji historii. Książka, podobnie jak tom pierwszy, jest zarazem próbą popularyzacji historii, jak i ideologicznym komentarzem do współczesności.
Styl i narracja
Autor posługuje się językiem sugestywnym, emocjonalnym i mocno nacechowanym wartościująco. Nie unika ostrych tez, sądów ani generalizacji. Dla części czytelników będzie to zaletą – tekst jest wartki, pełen retorycznych figur i “filmowej” dynamiki, przypominającej narrację z dokumentów czy wykładów Brauna. Dla innych — może być to trudność, ponieważ narracja nie aspiruje do chłodnej, akademickiej analizy, ale raczej do przedstawienia historii jako dramatycznej walki sił dobra i zła.
Zakres merytoryczny
Tom drugi skupia się przede wszystkim na:
-
późnym średniowieczu i początkach nowożytności,
-
konfliktach dynastycznych,
-
znaczeniu Kościoła dla kształtowania kultury i państwowości,
-
sporach politycznych, które autor interpretuje jako zapowiedź współczesnych problemów Polski.
Braun mocno eksponuje wątki takie jak:
-
znaczenie katolicyzmu jako fundamentu tożsamości narodowej,
-
wpływy zewnętrzne (niemieckie, rosyjskie, masoneria),
-
konflikt między suwerennością a zdradą elit.
Perspektywa ta jest wyraziście jednostronna, ale spójna z ogólną wizją świata autora. Warto podkreślić: czytelnik dostaje historię filtrującą fakty przez określoną ideologię, a nie rekonstrukcję w duchu historiografii uniwersyteckiej.
Mocne strony książki
-
Silna narracja – tekst wciąga i pobudza emocje.
-
Umiejętność łączenia epok – autor prezentuje historię jako ciągłość, wskazuje powtarzalne schematy.
-
Wyrazistość interpretacyjna – niezależnie od zgody z tezami, trudno odmówić im konsekwencji.
-
Popularnonaukowy ton, który może zachęcić do dalszego zgłębiania historii.
Słabe strony / kontrowersje
-
Brak równowagi źródłowej – autor selekcjonuje fakty zgodnie z własną tezą.
-
Silna ideologizacja narracji, która powoduje, że książka staje się bardziej komentarzem światopoglądowym niż klasyczną historią.
-
Uproszczenia i generalizacje – szczególnie w analizie procesów geopolitycznych i religijnych.
-
Mało krytycznego aparatu naukowego – brak przypisów i polemik z uznanymi badaczami.
Dla kogo jest ten tom?
-
dla osób, które znają i cenią styl Grzegorza Brauna,
-
dla czytelników, którzy lubią narrację publicystyczną połączoną z historią,
-
dla osób zainteresowanych alternatywnymi interpretacjami dziejów Polski,
-
niekoniecznie dla tych, którzy szukają akademickiego podręcznika czy rzetelnego kompendium źródłowego.
Podsumowanie
„1000 lat historii Polski z Braunem. Tom 2” to publikacja wyrazista, polemiczna i pełna emocji. Nie jest to książka „neutralna”, ale właśnie to stanowi część jej siły — Braun prezentuje historię jako pole bitwy o duchową i polityczną tożsamość narodu. Jedni uznają to za odświeżające i inspirujące, inni za zbyt ideologiczne i jednostronne.
Jako popularyzacja historii – działa.
Jako synteza naukowa – pozostawia niedosyt.
Jeśli podejdzie się do niej z krytycznym dystansem, może być ciekawym głosem w debacie o polskiej historii i współczesności.

Komentarze
Prześlij komentarz